اثر آموزش فضائی بر تعداد سلول های آستروسیت شکنج دندانه ای موش صحرائی آزمایشگاهی

زمینه و هدف : شکنج دندانه ای (dentate gyrus) بخشی از تشکیلات هیپوکامپی است که در رابطه با حافظه و یادگیری دخالت دارد. آستروسیت ها از جمله سلول های نوروگلیا در بافت عصبی هستند که نقش مهمی را در فعالیت های نورون ها از جمله رهاسازی نوروترانسمیترها و تولید سیناپس به عهده دارند. این مطالعه به منظور تعیین اثر آموزش های فضائی بر تعداد سلول های آستروسیت شکنج دندانه ای موش صحرائی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 18 سر موش صحرائی نر بالغ از نژاد ویستار با استفاده از روش ماز آبی موریس و دو روش حافظه مرجع و حافظه کاری انجام شد. پس از انجام آزمایشات آموزشی مغز موش های صحرائی خارج شد. به منظور انجام مراحل آمادش بافتی، از مغزها برش های سریال تهیه گردید و با رنگ آمیزی اختصاصی ptah رنگ آمیزی شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری compaired t-test و one-way anova مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند. یافته ها : بین تعداد آستروسیت ها در گروه حافظه مرجع (98/5±57/300) و گروه کنترل (61/22±73/73) تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (05/0p<). همچنین تفاوت آماری معنی داری نیز بین گروه حافظه کاری (11/4±77/375) و گروه کنترل به دست آمد. با مقایسه دو گروه آموزش دیده مشخص شد که تفاوت آماری معنی داری نیز بین دو گروه وجود دارد و تعداد آستروسیت ها به ترتیب از گروه کنترل به حافظه مرجع و از حافظه مرجع به حافظه کاری افزایش یافته بود (05/0p<). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که یادگیری های فضائی مانند روش های حافظه مرجع و کاری موجب افزایش تعداد آستروسیت ها در شکنج دندانه ای شده و این افزایش می تواند با طول دوره آموزش مرتبط باشد.